SINOPSE:
Obra orixinal de Josefa Deibe Pico.
Aire, nubes , paxaros... Liberdade para voar e decidir, pero a raíz crávase na terra como a vida se crava en ti.Vixiemos e coidemos, coma o can de palleiro, para manter o que con traballo e esforzo outr@s lograron conquerir.
A ironía da vida é un elemento que forma parte da supervivencia do ser humano para superar a realidade que temos diante nosa cando aquela nos é adversa.Os cambios imprevistos e non desexados que se dan o longo das nosas vidas son moitos e cada quen asumeos e viveos de xeito diferente.
A protagonista desta obra e quen de xogar e ironizar co seu pasado para evitar caer nel e así evitar que a magoe.Pero somos a raíz da que vimos, e non podemos escabulirnos dela ou seguir votándolle terra enriba para que non saia a luz e ningún dos fíos que a compoñen. "A herdanza da nai"deixa ver a importancia da nosa primeira etapa da vida e como,en determinado momento, se desfán mitos, se destruen disculpas e tradicións rompendo coas ligazóns e deixando paso a realidade concluinte:
"Hai moitos anos se perdeu algo que non se tiña , e que agora que se ten o que se cría perdido, xa non é noso."
Dirixida a público adulto.
Obra orixinal de Josefa Deibe Pico.
Aire, nubes , paxaros... Liberdade para voar e decidir, pero a raíz crávase na terra como a vida se crava en ti.Vixiemos e coidemos, coma o can de palleiro, para manter o que con traballo e esforzo outr@s lograron conquerir.
A ironía da vida é un elemento que forma parte da supervivencia do ser humano para superar a realidade que temos diante nosa cando aquela nos é adversa.Os cambios imprevistos e non desexados que se dan o longo das nosas vidas son moitos e cada quen asumeos e viveos de xeito diferente.
A protagonista desta obra e quen de xogar e ironizar co seu pasado para evitar caer nel e así evitar que a magoe.Pero somos a raíz da que vimos, e non podemos escabulirnos dela ou seguir votándolle terra enriba para que non saia a luz e ningún dos fíos que a compoñen. "A herdanza da nai"deixa ver a importancia da nosa primeira etapa da vida e como,en determinado momento, se desfán mitos, se destruen disculpas e tradicións rompendo coas ligazóns e deixando paso a realidade concluinte:
"Hai moitos anos se perdeu algo que non se tiña , e que agora que se ten o que se cría perdido, xa non é noso."
Dirixida a público adulto.
